مقایسه نسبت طول انگشت دو به چهار (2d:4d) و ارتباط آن با آمادگی جسمانی در دانش آموزان ورزشکار و غیر ورزشکار

هدف از پژوهش حاضر مقایسه 2d:4d و ارتباط آن با عوامل آمادگی جسمانی در بین دانش آموزان پسر ورزشکار و غیرورزشکار در دو رده سنی ابتدایی (10 تا 12 سال) و متوسطه (13 تا 17 سال) بود. به این منظور 120 دانش آموز (60 نفر ورزشکار و 60 نفر غیرورزشکار) در رده سنی ابتدایی و 200 نفر (100 نفر ورزشکار و 100 نفر غیرورزشکار) در رده سنی متوسطه به­عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. از آزمون­های 20 متر شاتل ران برای برآورد حداکثر اکسیژن مصرفی، اندازه گیری ضخامت چربی زیر پوستی برای درصد چربی، خمش به جلو برای انعطاف پذیری، درازونشست و بارفیکس اصلاح شده برای استقامت عضلانی، دوی 20 متر برای سرعت و آزمون 9×4 متر برای چابکی استفاده شد. هم­چنین طول انگشتان با استفاده از اسکن دست اندازه گیری شد. داده­ها با آزمون­ t مستقل و ضریب همبستگی پیرسون و جزیی در سطح معناداری 0/05p≤ تعیین و کلیه روش­های آماری با استفاده از نرم افزار spss نسخه 20 تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که بین 2d:4d هر دو دست در دانش آموزان پسر ورزشکار و غیرورزشکار پایه ابتدایی و متوسطه تفاوت معنی­داری وجود دارد (0/05 p). به علاوه مشخص شد که بین 2d:4d هر دو دست با عوامل آمادگی جسمانی در دانش آموزان پسر ورزشکار و غیرورزشکار پایه ابتدایی و متوسطه ارتباط معنی داری وجود ندارد (0/05> p).